Nova methodus analytica, magna specificitate et gravi sensibilitate insignita, feliciter elaborata est ad 4,4′-methylenum-bis-(2-chloroanilinam), vulgo "MOCA" appellatam, in urina humana determinandam. Interest notare MOCA carcinogenum bene documentatum esse, cum probationibus toxicologicis stabilitis quae carcinogenicitatem eius in animalibus laboratorium, ut muribus, muribus, et canibus, confirmant.
Antequam haec methodus nuper elaborata in condicionibus occupationalibus realibus adhiberetur, turma investigationis primum studium praeliminare breve cum muribus perfecit. Propositum primarium huius studii prae-clinici erat ut peculiaritates quasdam clavis, quae ad excretionem urinariam MOCA in exemplo animali pertinent, identificarent et elucidarent — inter quas aspectus sicut celeritas excretionis, viae metabolicae, et fenestra temporalis pro gradibus detectabilibus — fundamentum scientificum solidum iaceret pro applicatione subsequenti methodi in exemplaribus humanis.
Post completionem et validationem studii prae-clinici, haec methodus detectionis urinae innixa formaliter adhibita est ad magnitudinem expositionis occupationalis ad MOCA inter operarios in inceptis industrialibus Gallicis aestimandam. Ambitus investigationis duos principales typos scenariorum laboris arcte cum MOCA coniunctos comprehendit: unum erat processus productionis industrialis ipsius MOCA, alterum erat usus MOCA ut agens curans in fabricatione elastomerorum polyurethaneorum, scenario applicationis communis in industriis chemicis et materialium.
Per probationes amplas exemplorum urinae ab operariis in his condicionibus collectarum, turma investigatrix invenit gradus excretionis urinariae MOCA variationem amplam ostendere. Speciatim, concentrationes excretionis a gradibus non detectabilibus — definitis ut minus quam 0.5 microgrammata per litrum — ad maximum 1600 microgrammatum per litrum variabant. Praeterea, cum metabolitae N-acetyl MOCA in exemplaribus urinae praesentes erant, concentrationes eorum constanter et significanter inferiores erant quam concentrationes compositi parentis (MOCA) in eisdem exemplaribus, quod indicat ipsum MOCA esse formam primariam in urinam excretam et indicem expositionis certiorem.
Summa summarum, eventus ex hac magna aestimatione expositionis occupationalis obtenti satis et accurate gradus expositionis MOCA operariorum interrogatorum reflectere videntur, cum gradus excretionis detecti arcte cum natura laboris eorum, duratione expositionis, et condicionibus ambitus laboris conexi essent. Praeterea, observatio magni momenti ex studio erat, postquam determinationes analyticae completae sunt et mensurae praecavendi specificae in locis laboris institutae sunt — ut puta systemata ventilationis emendanda, usus instrumentorum tutelae personalis (PPE) augendus, vel operationes processus optimizandae — gradus excretionis urinariae MOCA in operariis affectis saepe decrementum manifestum et significantem ostenderunt, demonstrantes efficaciam practicam harum interventionum praecavendi in reducenda expositione occupationali ad MOCA.
Tempus publicationis: XI Oct. MMXXXV